W dzisiejszych czasach jest niewątpliwie niezbędny, ale czy umiemy z niego korzystać z kulturą? Rozmowy przez telefon świadczą również o naszym wychowaniu. Co możemy, a czego unikać? Niedozwolone jest na pewno dzwonienie i odbieranie telefonów w kinie, teatrze i na koncercie. Podczas jazdy samochodem telefonuje większość z nas, ale ile osób ma wtedy założone słuchawki? Dzwonienie podczas ważnego spotkania obraża uczucia współtowarzysza. Jak zatem niekomfortowe sytuacje zamienić w te pozytywne? Jeśli telefon dzwoni w restauracji, należy przeprosić towarzysza i odejść od stolika i nawiązać krótką, dyskretną rozmowę. W publicznych środkach komunikacji – autobusie, pociągu, metrze należy mieć na względzie obecność innych pasażerów i rozmawiać nie za długo i bardzo dyskretnie lub odejść w odosobnione miejsce np. wyjść z przedziału. Przed spontanicznym odwiedzeniem cioci lub koleżanki warto zadzwonić i zapytać o możliwość wizyty lub przynajmniej się zapowiedzieć. Telefonując należy przestrzegać pór dnia – dzwonimy od godz. 9.00 do 22.00, z wyjątkiem 14.00- 16.00 (przerwy obiadowej) chyba, że jesteśmy z zażyłych kontaktach z naszym rozmówcą lub jest to rozmowa służbowa. Telefonując zawsze podajemy swoje imię i nazwisko. Nie dotyczy to rodziny i przyjaciół, które mają wkodowany telefon dzwoniącego i powitają go np. słowami „Witaj Aniu”. Zawsze oddzwaniamy na telefony, których nie odebraliśmy, inaczej dzwoniący może czuć się zlekceważony. Przy rozmowach oficjalnych np. zawodowych ważny jest język i ton głosu, dlatego w rozmowie należy przyjąć uprzejmy ton i rzeczowo przedstawić sprawę. I cenna uwaga na koniec –
ZAWSZE STARAJ SIĘ ROZMAWIAĆ TAK, AŻEBY DZWONIĄCA OSOBA MYŚLAŁA, ŻE JEST PIERWSZĄ W TYM DNIU A NIE NP. TRZYDZIESTĄ TRZECIĄ!
